Początek ostatniego roku szkolnego

W drodze do szkoły Peter trochę rozmyślał o tym że za 10 miesięcy opuści mury tej szkoły na zawsze. Że chociażby do niej wrócił to nie jako uczeń. Myślał też o czekających go w tym roku Owutemach. Peter bardzo pragnął zostać aurorem więc jego wybór padł na obronę przed czarną magią, eliksiry, transmuatcję i zaklęcia. Jego przemyślenia przerwało szarpnięcie. Chłopiec ruszył do zamku. Po drodze do wielkiej sali spotkał panią Godlook.
-Gdzie są pańskie szaty panie Gripple ?
-Wie pani, pani profesor. Padłem ofiarą złośliwego żartu. Mianowicie moje szaty powieszone zostały przez centaury na wysokich drzewach zakazanego lasu.
-Jeszcze nawet nie rozpoczęliśmy roku szkolnego, a pan już sobie grabi, panie Gripple. Pańskie wybryki źle wpływają na zdrowie nauczycieli. Nie wiem dlaczego został pan prefektem.
-Dziękuję pani profesor, za tę jakże poruszającą falę komplementów. Do widzenia.
-Do widzenia panie Gripple i żebym nie widziała pana na oczy do końca uczty w wielkiej sali.
-To da się zrobić pani profesor !- krzyknął chłopiec na progu wielkiej sali. W owej sali zgromadziła się nie mała populacja uczniów i rada pedagogiczna. Po środku "belfrowskiego" stołu siedział dyrektor. Peter szybko usiadł przy stole gryfonów. Ledwo co zdążył na ceremonie przydziału. Jego wzrok w tym momencie przykuła plakietka identyczna jak jego. Żeńskim prefektem gryfonów okazała się być ładna dziewczyna o imieniu Rose. Peter wypytał o nią trochę przyjaciół. Zauważył też, że Matt, którego poznał dwa lata temu się z nią przyjaźni. Zwykle głodny Peter nie miał jakoś apetytu. Po uczcie Peter wraz z nowo poznaną Rose odprowadził gryfonów do wieży. Uśmiechnął się gdy dziewczyna wypowiedziała przy obrazie Grubej Damy hasło "crustulum". Czytał czasami książki o martwej łacinie. Hasło to po łacinie oznaczało po prostu "ciastko". Gdy portret odsunął się, chłopiec i Rose weszli do pokoju wspólnego wraz z wszystkimi innymi gryfonami. Na progu między wąskim korytarzem a pokojem obrócił się na pięcie i już chciał coś powiedzieć gdy nagle zobaczył dziewczynę która tak bardzo spodobała mu się w pociągu."Albo do tej pory byłem ślepy albo ona jest nowa co raczej nie jest możliwe" pomyślał. W każdym razie obrócił się z powrotem i przepuścił młodych czarodziei przez próg przy okazji "zupełnie przypadkowo" podpalając jednemu z pierwszoroczniaków spodnie. Prawie wszyscy wybuchli śmiechem. Poza Rose i tajemniczą dziewczyną z Hogwart Express. Peter szybko ugasił płonący materiał i skoczył na fotel przy kominku obok Rose. Bardzo chciał ją przytulić chociaż sam nie wiedział dlaczego. W końcu tej chęci udało się przełamać jego silną wolę i stało się. Przytulił ją. Zupełnie niespodziewanie. Bez powodu. Dziewczyna była bardzo zdziwiona zachowaniem rudowłosego chłopaka. Jakoś tak wyszło że rozmawiali potem całe trzy godziny.